Kalocefalus, ze względu na swój wygląd, nazywany jest potocznie patyczakiem, mrozkiem lub srebrzykiem. Jest to roślina z rodziny astrowatych (Asteraceae). Pochodzi z południa Australii, gdzie rośnie w stanie dzikim, obrastając pobocza dróg. Dorasta tam do 1 m wysokości, tworząc niewysokie zarośla. Ze względu na niewielkie wymagania i swoją dekoracyjność Kalocefalus bardzo dobrze rozpowszechnił się w krajach o łagodnym klimacie. W Polsce uprawiany jako roślina doniczkowa na taras czy balkon i nie osiąga więcej jak 30 cm wysokości. W okresie letnim dobrze radzi sobie też na kwietnych rabatach, ale traktowany jest tam jako roślina jednoroczna.
Kalocefalus posiada krzewiasty i gęsty pokrój (przez który nazywany jest z ang. Poduszkowcem – cushion bush). Niewielkie krzaczki przypominają wyglądem kłębek splątanych drucików. Ich pokryte srebrnym kutnerem pędy pięknie prezentują się latem w towarzystwie popularnych roślin sezonowych o jaskrawych kwiatach np. w kompozycji z begonią, pelargonią angielską, surfinią, żeniszkiem, bidensem czy różnymi odmianami trojeści. Krzewinka ta może występować też samodzielnie jako podstawa kompozycji. Kalocefalus posadzony po kilka roślin w jednej donicy będzie dobrze prezentował się na balkonie czy tarasie. Pasuje on również do ogrodów skalnych i dobrze czuje się na wrzosowiskach. Świetnie komponuje się z gatunkami o ozdobnych liściach zarówno tych kolorowych, jak i soczyście zielonych np.: pokrzywka brazylijska, wilec ziemniaczany, kostrzewa sina czy starzec popielaty.
W ostatnim czasie kalocefalus zyskał dużą popularność w okresie jesienno-zimowym – jako roślina do dekoracji wnętrz. Dzięki swoim srebrzysto-szarym pędom przywołuje na myśl krótkie chłodne dni gdy za oknami pięknie prezentują się ośnieżone gałązki drzew. Równie dobrze sprawdzi się jako dekoracja nagrobna – najlepiej w towarzystwie innych roślin. Doskonale poradzi sobie też we wnętrzach – jako roślina doniczkowa. Zasuszone pędy kalocefalusa można wykorzystać do suchych bukietów, wianków lub dekoracji w koszach w połączeniu z jarzębiną, ognikiem, dziką różą czy przegorzanem.
Kalocefalus kwitnie w lecie, zwykle od sierpnia do września. Kwiaty są niepozorne, koloru żółtego zebrane w małe koszyczki na końcach pędów. Stanowisko dla tej rośliny powinno być słoneczne, znosi też lekki cień. Nadmierne zacienienie źle wpływa na jego pokrój oraz barwę pędów, które tracą srebrzysty wygląd i zielenieją. Jako roślina klimatu gorącego, nie jest mrozoodporna, dlatego musimy przenieść ją do domu już w październiku. Do maja powinna przebywać w jasnym pomieszczeniu w temp. 7-10 stopni. Lubi lekkie, przepuszczalne podłoże, z dużą ilością piasku , mało żyzne, o kwaśnym odczynie. Krzewinka powinna być umiarkowanie lub rzadko podlewana, nie toleruje zalewania, zastoju wody, lepiej znosi okresy suszy. Kalocefalus nie potrzebuje nawożenia ( źle reaguje na zbytnie zasolone, żyzne podłoże). Roślinę nawozimy bardzo małymi dawkami tylko w fazie wzrostu, czyli od kwietnia do września. Możemy ją rozmnażać z sadzonek pędowych na wiosnę lub w lecie. Ukorzenienia się w temp. ok. 18 ºC. Kalocefalus bardzo źle znosi zabieg przycinania i nie wymaga tej formy cięcia.
Na polskim rynku możemy spotkać obecnie dwie popularne odmiany:
Silver Nugget – to karłowata odmiana o gęstym i zwartym pokroju
Bed Head – o luźniejszym pokroju , bardziej rozczochrany
Oprac. Anna Sieniawska
PODR Boguchwała
Literatura: