Surowcem jest ziele tymianku zebrane na początku kwitnienia. Roślina pod uprawę wymaga terenu ciepłego, słonecznego i odsłoniętego, dobrze znosi suszę. Jeśli chodzi o glebę, tymianek nie ma wysokich wymagań, jednak lepsze plony daje na glebach ciepłych, żyznych, przepuszczalnych i zasobnych w wapń. Przy zakładaniu plantacji wiosną, konieczna jest głęboka orka przedzimowa, włókowanie i bronowanie. Tymianek uprawia się wyłącznie z nasion. Materiał siewny stanowią drobne, suche owoce niełupki. Są one okrągło–owalne, o gładkiej powierzchni, od ciemnobrunatnej do czarnej. Tymianek początkowo rośnie wolno i wymaga wczesnego rozpoczęcia prac pielęgnacyjnych, aby przez spulchnianie gleby i usuwanie chwastów przyśpieszyć wzrost roślin. Zbiór ziela odbywa się na początku kwitnienia ręcznie lub maszynowo na takiej wysokości aby zapewnić dobre odrosty. W pierwszym roku dokonuje się zbioru jednorazowo, w kolejnych latach dwukrotnie jednak najlepiej do końca sierpnia, gdyż w przeciwnym razie rośliny narażone są na przemarzanie. Ziele tymianka najlepiej suszyć w cieniu.
Tymianek jak na ziele przystało wykazuje wiele właściwości leczniczych. Wysoka zawartość polifenoli powoduje, że zioło to wykazuje wyraźne działanie przeciwzapalne. Pomaga zmniejszyć stany zapalne ran i infekcji bakteryjnych. Macierzanka ma ważne działanie antyseptyczne, dlatego jego napar wylewany na gazę jest używany do oczyszczania i dezynfekcji ran skóry, a nawet oczu. Ziele tymianku ułatwia trawienie, zwłaszcza tłustych, mięsnych potraw, przyspiesza metabolizm i zapobiega dolegliwościom żołądkowym. Tymianek wzmaga wydzielanie soku żołądkowego, działa rozkurczająco na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego. Olej z tymianku to z kolei składnik wielu preparatów stomatologicznych. Zabija bakterie, orzeźwiająco pachnie i leczy mikrouszkodzenia w jamie ustnej. Warto jednak wiedzieć, że jak wszystko w dużych ilościach jest szkodliwe, dlatego też zawarty w olejku tymiankowym - tymol jest w większych ilościach bardzo niebezpieczny dla życia i zdrowia.
Aromatyczny tymianek to również zioło szeroko stosowane w kuchni całego świata. Roślina skutecznie urozmaica różne potrawy nadając im wspaniałego zapachu oraz smaku. W kuchni wykorzystuje się świeży i suszony tymianek. W obydwu postaciach znajdziemy go przede wszystkim w kuchni francuskiej i włoskiej. Stosuje się go przede wszystkim dla nadania smaku i aromatu potrawom mięsnym, rybnym, a także zupom. Tymianek wykorzystuje się również do przyprawiania bigosu, serów, potraw z roślin strączkowych czy tradycyjnie przyrządzonej pizzy. W kuchni polskiej idealnie podkreśla smak farszów, pasztetów i wędlin. Oprócz tego, można śmiało go połączyć z pomidorami, marchwią, czy papryką. Na surowo, duszone, gotowane czy przypieczone - w każdym wydaniu te warzywa z dodatkiem tymianku sprawią, że trudno będzie im się oprzeć. Nie bójmy się więc kontrastów. Nie od dziś wiadomo, że mocne smaki najlepiej ze sobą współgrają. Dlatego śmiało mieszajmy tymianek z kwaśną cytryną, intensywnym czosnkiem oraz wyrazistą bazylią.
Opracowała na podstawie lit.: Anna Ciuba
PZDR Strzyżów
źródło: „ Poradnik plantatora ziół”